Wie veel weet van de specialistische revalidatiezorg en geriatrische revalidatiezorg (GRZ), is Theo Kraaijeveld. Als ervaren revalidatieplanner heeft hij in de loop der jaren veel gezien en meegemaakt. Eén van de cruciale beslissingen waar zorgorganisaties in de GRZ voor staan, is of ze centraal of decentraal moeten plannen.
In deze blog bespreken we de belangrijkste punten van Theo uit het vorige webinar. Daarin werden de verschillen en overeenkomsten tussen de GRZ-planning en de Medisch Specialistische Revalidatie (MSR) planning besproken. Ook lees je de redenen waarom er vaak nog niet centraal wordt gepland én hoe je de juiste planningsvorm kiest.
Verschillen en overeenkomsten GRZ-planning en MSR-planning
Een GRZ-planning verschilt op meerdere manieren van een MSR-planning. De GRZ kent over het algemeen een lagere medische stabiliteit en de intensiteit van de behandeling is doorgaans lager. Dat zie je terug in de planning. Desondanks delen de GRZ en MSR ook belangrijke overeenkomsten. Zo is voor beide vormen van revalidatieplanning een efficiënte doorlooptijd vereist en staan beide planningen in het teken van multidisciplinariteit, wat inhoudt dat er verschillende soorten zorg bij komen kijken.
In de praktijk hebben GRZ- en MSR-organisaties in de loop der jaren wisselende manieren van plannen gehanteerd, variërend van decentraal tot centraal plannen, of door middel van een middenweg.
Waarom wordt er vaak nog niet centraal gepland in de GRZ?
Een veel voorkomende reden waarom zorgorganisaties aarzelen om over te stappen op een centrale planning in de GRZ, is dat behandelaren soms terughoudend zijn in het willen overnemen van de planning. Daarnaast is de beschikbaarheid van geschikte software voor de GRZ-planning soms een belemmering. De gebruikte software moet de complexiteit van de GRZ-planning ondersteunen. Als dit ontbreekt, kan dit kan een uitdaging zijn.
Een andere veelvoorkomende hindernis is het vinden van een geschikte planner. Een goede planner moet niet alleen over de juiste vaardigheden beschikken, maar ook het inzicht hebben om met de specifieke eisen van de GRZ om te gaan. Denk hierbij aan het omgaan met ouderen en het plannen voor een multidisciplinair team.
Hoe maak je de juiste keuze?
Je twijfelt tussen een centrale of decentrale planning. De keuze hangt sterk samen met het eigenaarschap binnen een organisatie. Stel jezelf de vraag: wie heeft de leiding over de planning?
Planner? Ga voor de centrale planning.
Centraal plannen houdt in dat een planner de planning op zich neemt. Als een planner de regie heeft, worden vaak de regels vanuit het bestuur van de organisatie nauwlettend gevolgd. Daarnaast is het kenmerkend dat zij zich inzetten voor een onafhankelijke en gelijke behandeling van personeel. Ze hanteren gelijke roosterregels voor alle medewerkers.
Behandelaar? Ga voor de decentrale planning.
Bij een decentrale planning hebben de medewerkers zelf de regie over de planning. Behandelaren zijn nauw met het team. Dat zorgt voor meer betrokkenheid en samenwerking. Echter, behandelaren hebben niet altijd inzicht in de agenda’s van verschillende disciplines. Dit kan weer leiden tot ongelijke verdeling van de therapiebelasting voor patiënten.
Planner en behandelaar? Ga voor de hybride planning.
De perfecte oplossing kan een hybride vorm zijn. Hierbij heeft de planner de regie over het rooster, maar kijkt de behandelaar op dagbasis mee. Dit is bijvoorbeeld het geval in het planningssoftware Roosterplatform. Een therapeut kan daar zelf kleine aanpassingen in het rooster maken.
Of je nu kiest voor centraal of decentraal plannen; het allerbelangrijkste is dat de planning goed georganiseerd blijft met heldere en transparante processen.
